Wspomnienie św. Ojca Pio z Pietrelciny

23 września, Kościół wspomina osobę jednego z największych mistyków, włoskiego kapucyna – św. o. Pio z Pietrelciny. Owocem jego głębokiej wiary było duchowe i cielesne zjednoczenie z Chrystusem cierpiącym za ludzkie grzechy.

Francesco Forgione urodził się 25 maja 1887 r. na południu Włoch w Pietrelcinie. Od wczesnych lat dzieciństwa szukał samotności, oddawał się modlitwie, rozmyślaniu. Kiedy Francesco miał 5 lat po raz pierwszy objawił mu się Jezus. Miało to ogromny wpływ na jego dalsze życie. W wieku 16 lat przyjął habit kapucyński i otrzymał imię Pio. Złożył śluby zakonne i rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne. W 1910 r. przyjął święcenia kapłańskie, a w lipcu 1916 r. przybył do San Giovanni Rotondo, gdzie był kierownikiem duchowym młodych zakonników.

Momentem przełomowym w życiu Ojca Pio był dzień 20 września 1918 r. kiedy to podczas modlitwy przed wizerunkiem Chrystusa ukrzyżowanego otrzymał stygmaty. Na jego dłoniach, stopach i boku pojawiły się otwarte rany - znaki męki Jezusa.

W związku z nimi Pio na 2 lata otrzymał zakaz publicznego odprawiania mszy świętych oraz spowiedzi wiernych. Decyzją Kościoła – po przeprowadzeniu i wydaniu opinii przez dr. Festa, Ojciec Pio w pełni mógł powrócić do życia zakonnego.

Ojciec Pio był mistykiem. Często surowo pokutował, bardzo dużo czasu poświęcał na modlitwę. Wielokrotnie przeżywał ekstazy, miał wizje Maryi, Jezusa i swojego Anioła Stróża. Bóg obdarzył go również darem bilokacji - znajdowania się jednocześnie w dwóch miejscach.

W szczególny sposób podchodził do Eucharystii. Po wielogodzinnych przygotowaniach, odprawiana przez niego msza święta trwała czasami ponad dwie godziny. Podczas mszy, ze względu na stygmaty Ojciec Pio bardzo cierpiał – szczególnie podczas Przeistoczenia.

Za wstawiennictwem i modlitwom zakonnika wielu chorych odzyskiwało siły i zdrowie.

Zmarł w klasztorze  w San Giovanni Rotondo 23 września 1968 r. Na kilka dni przed jego śmiercią, po 50 latach, zagoiły się stygmaty.

Św. Jan Paweł II dokonał beatyfikacji o. Pio w dniu 2 maja 1999 r., a kanonizował go 16 czerwca 2002 r.

Pokorny i umiłowany Ojcze Pio:

Prosimy, naucz także nas pokory serca,
abyśmy zostali zaliczeni
do grona prostaczków z Ewangelii,
którym Ojciec obiecał objawić
tajemnice swojego Królestwa.

Pomóż nam, byśmy modlili się niestrudzenie
i byli pewni tego, że Bóg wie, czego nam potrzeba,
zanim jeszcze Go o to poprosimy.

Daj nam spojrzenie wiary, abyśmy potrafili
od razu rozpoznawać w ubogich i cierpiących
oblicze samego Jezusa.

Wspieraj nas w godzinie walki i próby,
a jeśli upadniemy, spraw,
abyśmy doświadczyli radości
płynącej z sakramentu pojednania.

Przekaż nam twoje serdeczne przywiązanie
do Maryi, Matki Jezusa i naszej Matki.

Towarzysz nam w ziemskiej pielgrzymce
do szczęśliwej Ojczyzny,
do której również my mamy nadzieję dojść,
aby na wieki kontemplować chwałę Ojca,
Syna i Ducha Świętego.

Modlitwa Jana Pawła II do św. ojca Pio

Rzym, 16 czerwca, 2002 roku

    Źródło: http://brewiarz.pl

                http://chwalmyboga.pl