|
|
|
|
|
|
Jesteś tutaj: Strona główna
Święta
Kinga,
24 lipca
obchodzimy wspomnienie św. Kingi, dziewicy. Kinga przyszła na
świat w 1234 roku. Była córką króla węgierskiego
Beli IV. Mało wiadomo o jej dzieciństwie. Wiemy,
że była trzecią z kolei córką i że
prawdopodobnie przebywała na dworze królewskim w
Ostrzychomiu. Można przypuszczać, że otrzymała
głębokie wychowanie religijne i pełne
wykształcenie. Gdy była jeszcze małoletnia,
została zawarta umowa małżeńska pomiędzy nią a
Bolesławem Wstydliwym. Akt zaślubin, ze względu
na małoletniość i Kingi i Bolesława, nastąpił
parę lat później, około 1247 r. Ze względu na najazdy
Tatarów Kinga wraz ze swoim przyszłym mężem
zmuszona była uciekać z Sandomierza do Krakowa,
potem na Węgry, a następnie
na Morawy. W 1241 roku, po bitwie pod Legnicą,
Tatarzy wycofali się z Polski. Jako że zamki w
Sandomierzu i Krakowie zostały zniszczone przez
najeźdźców, Kinga i Bolesław
pozostali w Nowym Korczynie. Wtedy to Bolesław
otrzymał przydomek „Wstydliwy” – Kinga nakłoniła
go do ślubów zachowania dozgonnej czystości,
które oboje złożyli na ręce biskupa krakowskiego
Prandoty. Kinga wstąpiła wtedy także do III
zakonu franciszkanów.
Polska
wiele zawdzięcza Kindze. Sprowadziła tu
górników, którzy odkryli złoża soli w Bochni,
ofiarowała część swojego posagu Bolesławowi, by
pomóc w odbudowie zniszczonego przez Tatarów
kraju, hojnie wspierała katedrę krakowską i
klasztory, fundowała kościoły. Sprowadziła do
Krakowa Kanoników Regularnych od Pokuty, a do
Krzyżanowic – norbertanki. Kinga przyczyniła się
do przeprowadzenia kanonizacji św. Stanisława
biskupa. Wysłała w tej sprawie poselstwo do
Rzymu i pokryła koszty, które wiązały się z tą
misją. Po śmierci Bolesława
Wstydliwego Kinga, choć miała możliwość przejąć
władzę, zdecydowała się oddać wyłącznie sprawie
zbawienia duszy i wstąpić do zakonu klarysek.
Prawdopodobnie nie zajmowała tam żadnych
urzędów. Troszczyła się jedynie budową zakonu i
jego bytem materialnym. U klarysek w Starym
Sączu spędziła 12 lat, w których poddawała się
surowej regule. Zmarła 24 lipca 1292
r. Proces beatyfikacyjny zakończył się dopiero
10 czerwca 1690 r. Mimo że dekrety papieża
Urbana VIII zalecały w sprawach beatyfikacyjnych
i kanonizacyjnych dużą ostrożność i surowość, to
kult Kingi trwał od wieków. Niewątpliwie bodźcem
do oddawania jej kultu był fakt, iż była
fundatorką wielu pobożnych instytucji. Przez lud
była czczona jako szczególna patronka. Benedykt
XIII uznał ją patronką Polski i Litwy. W 1999 r.
została kanonizowana przez Jana Pawła II. Święta Kinga karmiła
biedaków, opiekowała się kobietami, które
spodziewały się potomstwa, fundowała kościoły,
osobiście angażowała się w sprawy sądowe, aby
bronić sierot, wdów i ubogich. Patronuje nie
tylko solnym górnikom, ale całej Polsce i
wszystkim samorządowcom. Za jej to sprawą bowiem
doprowadzono do odkrycia soli kamiennej w
Polsce, co zapewniło na długie wieki dobrobyt
naszej Ojczyźnie. Litania do św. KingiKyrie, elejson;
Chryste, elejson; Kyrie, elejson. Synu, Odkupicielu
świata, Boże, zmiłuj się
nad nami. Abyśmy prawdziwie
chrześcijańskim życiem nieustannie uwielbiali
dobroć miłosiernego Boga, uproś
nam święta Kingo. Ks.: Oto Oblubieniec
nadchodzi,
Módlmy się: Boże,
Ty obdarzyłeś świętą Kingę hojnym
błogosławieństwem i zachowałeś dziewicą nawet
w małżeństwie, spraw za jej wstawiennictwem,
abyśmy dzięki czystości życia trwali przy Tobie
i wstępując w jej ślady mogli dojść do Ciebie.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Źródło: http://www.brewiarz.pl |
|
|