Wspomnienie
św. Stanisława
Św. Stanisław przyszedł na świat w Szczepanowie koło Bochni około roku 1030. Jego rodzice prawdopodobnie nosili imiona Wielisław i Małgorzata lub Bogna (według przekazu Jana Długosza). Stanisław miał pochodzić z rodu Turzynów. Imię, które otrzymał na chrzcie, oznacza: Stań się sławny.
Św. Stanisław znajomość podstaw wiary wyniósł niewątpliwie z domu rodzinnego. Gruntowne wykształcenie uzyskał w Krakowie w szkole katedralnej lub w pobliskim opactwie tynieckim. Kształcił się również za granicą: w Paryżu - jak pisze kronikarz Jan Długosz lub w Liege w Belgii - jak wynika z najnowszych badań historycznych.
Święcenia kapłańskie otrzymał ok. roku 1060. Wykształconego kapłana powołano najpierw na kanonika katedry wawelskiej. Gdy zmarł biskup krakowski Lambert Suła, św. Stanisław został jego następcą. W 1072 roku otrzymuje sakrę biskupią.
W pracy na rzecz Kościoła św. Stanisława początkowo silnie wspierał król Bolesław Śmiały. Jednak później doszło między nimi do ostrego konfliktu, który zakończył się męczeńską śmiercią biskupa oraz opuszczeniem kraju przez króla.
W 1088 roku dokonano przeniesienia relikwii św. Stanisława do katedry krakowskiej. Uroczystość kanonizacji odbyła się dnia 8 maja 1254 roku. Stąd liturgiczny obchód ku czci Stanisława w Polsce przypada właśnie na 8 maja (w Kościele powszechnym na 11 kwietnia - dzień męczeńskiej śmierci).
Kult św. Stanisława trwa od końca XII w. Jego relikwie spoczywają w katedrze na Wawelu i w kościele o. Paulinów na Skałce w Krakowie.
Św. Stanisław jest głównym patronem Polski (obok NMP Królowej Polski i św. Wojciecha, biskupa i męczennika); ponadto także archidiecezji gdańskiej, gnieźnieńskiej, krakowskiej, poznańskiej i warszawskiej oraz diecezji: lubelskiej, płockiej, sandomierskiej i tarnowskiej.
Św. Jan Paweł II nazwał go "patronem chrześcijańskiego ładu moralnego". W ciągu wieków przywoływano legendę o zrośnięciu się rozsieczonego ciała św. Stanisława. Kult Świętego odegrał w XIII i XIV wieku ważną rolę historyczną jako czynnik kształtowania się myśli o zjednoczeniu Polski. Wierzono, że w ten sam sposób - jak ciało św. Stanisława - połączy się i zjednoczy podzielone wówczas na księstwa dzielnicowe Królestwo Polskie.
W ikonografii św. Stanisław przedstawiany jest w stroju pontyfikalnym z pastorałem. Jego atrybutami są: miecz, palma męczeńska, u stóp wskrzeszony Piotrowin. Bywa ukazywany z orłem - godłem Polski.
Źródło: http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/
