Dzień
1 listopada to uroczystość
Wszystkich Świętych. W tym
dniu wspominamy wszystkich tych,
którzy żyli przed nami i wypełniając w swoim życiu Bożą
wolę, osiągnęli wieczne
szczęście przebywania z Bogiem w
niebie. Kościół wspomina nie
tylko oficjalnie uznanych
świętych, czyli tych
beatyfikowanych i kanonizowanych,
ale także wszystkich wiernych
zmarłych, którzy już osiągnęli
zbawienie i przebywają
w niebie. Widzi w nich swoich
orędowników u Boga i przykłady
do naśladowania.
Kościół przypomina nam prawdę o
tym, że każdy z nas powołany
jest do świętości niezależnie od
wybranej drogi życia: powołania
do małżeństwa, do kapłaństwa, do
zakonu, czy życia w samotności.
Wskazuje drogę, która ma
zaprowadzić nas do świętości.
Uroczystość Wszystkich Świętych,
wywodzi się głównie z czci
oddawanej męczennikom, którzy
oddali swoje życie dla wiary w Chrystusa, a których nie
wspomniano ani w martyrologiach
miejscowych, ani w kanonie Mszy
Świętej.
Pierwotnie owe święto obchodzono
13 maja. W IV wieku
rozpowszechniła się tradycja
przenoszenia całych relikwii
świętych lub ich części, na inne
miejsca. W ten sposób chciano
podkreślić, że święci są
własnością całego Kościoła.
Najpierw
przedmiotem kultu stała się
Najświętsza Maryja Panna, jako
Matka Syna Bożego. Zaczęto
wznosić kościoły ku Jej czci,
Kościół zaczął ustanawiać święta
i układał modlitwy oraz pieśni o
Matce Bożej. W tym samym czasie
zauważamy też kult św. Michała
Archanioła. Krwawe
prześladowania Kościoła w I wieku
rozbudziły także kult
męczenników. Dzień ich zgonu
uważano za dzień ich narodzin
dla nieba. Dlatego już od V w.
kult prywatny przerodził się w
urzędowy, powszechny. 13 maja
608 r. papież Bonifacy IV,
rzymską świątynie pogańską, ku
czci zwłaszcza nieznanych bóstw
(Panteon), poświęcił Matce Bożej
i świętym męczennikom.
Od tego czasu
oddawano cześć wszystkim zmarłym
męczennikom, w dniu 13 maja.
Papież Grzegorz III w 731
roku przeniósł tę uroczystość z 13
maja na dzień 1 listopada.
Powodem były prawdopodobnie
trudności z wyżywieniem rzeszy
pielgrzymów przybywających do
Rzymu na wiosnę. W 837 Grzegorz
IV rozporządził, aby odtąd 1
listopada był dniem poświęconym
pamięci nie tylko męczenników,
ale wszystkich świętych Kościoła
katolickiego. Jednocześnie na
prośbę cesarza Ludwika Pobożnego
rozszerzono to święto na cały
Kościół.
Kult Świętych pomnaża cześć Pana
Boga. Świętych Pańskich czcimy
ze względu na Pana Boga, którego
oni "reprezentują". Tak więc nie
bezpośrednio, lecz pośrednio
przez nich kierujemy kult ku
Panu Bogu. Kościół oddaje cześć
świętym w różnym stopniu. I tak
na pierwszym miejscu stawia
Najświętszą Maryję Pannę,
następnie świętych: Józefa i
Jana Chrzciciela, dalej
Apostołów, wśród których Święci
Piotr i Paweł mają
uprzywilejowane miejsce.
Najwięcej jest świętych
lokalnych, którzy odbierają
szczególną cześć: w zakonie, w
narodzie, w państwie czy w
diecezji, gdzie się wsławili
męczeństwem za wiarę lub
niezwykłą cnotą.
Wierni, w dniach od 1 do 8
listopada,
mogą uzyskać raz dziennie, dla
jednej duszy w czyśćcu
cierpiącej, odpust zupełny.
Warunki
zyskania odpustu są następujące:
1)
pobożne nawiedzenie cmentarza, kościoła lub
kaplicy,
2) odmówienie za zmarłych "Ojcze nasz" i
"Wierzę w Boga",
3) dowolna modlitwa w intencjach
Ojca św.,
4) Spowiedź i Komunia św.
W
pozostałe dni roku za
nawiedzenie cmentarza pozyskuje
się odpust cząstkowy.