Jesteś tutaj: Strona główna /SAKRAMENTY / Pokuta

       Sakrament pokuty i pojednania

„Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem,

któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą”.

(KKK 1422)

"W sakramencie pokuty, wierni wyznający uprawnionemu szafarzowi grzechy, wyrażający za nie żal i mający postanowienie poprawy, przez rozgrzeszenie udzielone przez tegoż szafarza, otrzymują od Boga odpuszczenie grzechów po chrzcie popełnionych i jednocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę."  (KPK Kan.959)

W naszej parafii z sakramentu pokuty możemy skorzystać:

▪ codziennie przed Mszą świętą,

▪ w każdy piątek podczas adoracji Najświętszego Sakramentu od godz. 17.00 do 18.00,

▪ w niedziele podczas każdej Mszy świętej,

▪ w czasie rekolekcji adwentowych i wielkopostnych.

Kiedy Jezus ustanowił sakrament pokuty i pojednania?

Jezus, przed swoim odejściem do Ojca w czasie Wniebowstąpienia polecił swoim uczniom: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 22-23). Innymi nazwami tego sakramentu są: sakrament przebaczenia, sakrament spowiedzi świętej, sakrament nawrócenia (por. KKK 1423-1424).

Jak wyraża się pokuta w życiu chrześcijanina?

Katechizm Kościoła Katolickiego, powołując się na wielowiekową tradycję podaje 3 zasadnicze formy: modlitwę, post i jałmużnę. Poza tym, dokonuje się ona przez wypełnianie uczynków miłości (zwanych także uczynkami miłosiernymi co do ciała i co do duszy), dni pokuty (którymi w Kościele katolickim są: Wielki Post i każdy piątek) (por. KKK 1434-1439).

Z czego składa się sakrament pojednania?

Sakrament pojednania składa się zasadniczo z dwóch elementów: aktów penitenta (zwanych popularnie pięcioma warunkami dobrej spowiedzi) oraz kapłańskiego rozgrzeszenia, udzielonego na mocy święceń kapłańskich przez Jezusa Chrystusa szafarzowi sakramentu. Trzeba pamiętać, że tylko Bóg ma władzę odpuszczać grzechy, dlatego jedyną drogą do odpuszczenia grzechów jest sakramentalna spowiedź święta.

Jakie są akty penitenta?

Są to tak zwane warunki dobrej spowiedzi (por. KKK 1450-1460):

Rachunek sumienia – przy pomocy światła Ducha Świętego rozpoznajemy, ile darów Bożych otrzymujemy, a ile z nich jeszcze marnujemy lub źle wykorzystujemy.

Żal za grzechy – „ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości” (KKK 1451). Gdy wypływa on z miłości Bożej jest nazywany „żalem doskonałym”, odpuszcza on grzechy powszednie, zaś gdy żal wynika z lęku przed wiecznym potępieniem lub innymi karami wówczas jest to żal niedoskonały i on jest wystarczający do sakramentu pokuty (por. KKK 1452-1454).

Postanowienie poprawy – przy pomocy łaski Bożej postanawia się unikać okazji do grzechu i samego grzeszenia.

Szczera spowiedź – poprzez ich wyznanie człowiek bierze za nie odpowiedzialność przed Bogiem, ona nas wyzwala z grzechu i pomaga nam się pojednać z innymi ludźmi. W czasie spowiedzi należy wyznać wszystkie popełnione grzechy, szczególnie te ciężkie, nie ukrywając żadnego. Zachęca się także do wyznawania grzechów powszednich. Jeżeli ktoś zakryje jakiś grzech przed kapłanem, wówczas popełnia gorszy grzech – świętokradztwa (por. KKK 1455-1458).

Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu – to nie tylko wypełnienie sakramentalnej pokuty nadanej przez spowiednika, ale także naprawa szkód wyrządzonych bliźnim – oddanie skradzionej rzeczy, przywrócenie dobrego imienia osobie oczernionej (por. KKK 1459-1460).

Kto może udzielać sakramentu pokuty i pojednania? Kto może go przyjąć?

Szafarzem jest biskup i prezbiter. Są pewne grzechy, których odpuszczenie jest zarezerwowane dla biskupa, a nawet dla papieża. To szczególnie grzechy objęte karą ekskomuniki (np. grzech aborcji). W przypadku niebezpieczeństwa śmierci każdy z kapłanów może odpuścić penitenta z każdego grzechu i każdej ekskomuniki (por. KKK 1461-1463).
Ważne jest, że kapłana obowiązuje tajemnica spowiedzi, co znaczy, że nie może on pod żadnym pozorem wypowiedzieć gdzieś wyznanych grzechów.
Do sakramentu spowiedzi może przystąpić każdy, kto czuje na sumieniu grzech ciężki. Do pierwszej spowiedzi dopuszcza się dzieci około 2 klasy szkoły podstawowej, gdyż do przystąpienia konieczna jest umiejętność odróżniania dobra od zła.

Jakie są skutki sakramentu pokuty?

Katechizm Kościoła Katolickiego wymienia ich sześć:

- pojednanie z Bogiem, przez które penitent otrzymuje na nowo łaskę uświęcającą,
- pojednanie z Kościołem,
- darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne,
- darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu,
- pokój i pogoda sumienia i pociecha duchowa,
- wzrost sił duchowych (por. KKK 1468-1470; 1496).

Czym są odpusty i kto ich udziela?

Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. Odpust jest cząstkowy albo zupełny zależnie od tego, czy od kary doczesnej należnej za grzechy uwalnia w części czy w całości” Każdy wierny może uzyskać odpusty dla siebie lub ofiarować je za zmarłych. (KKK 1471).

W jaki sposób można zyskać odpust zupełny?

Po pierwsze trzeba spełnić następujące warunki:

- stan łaski uświęcającej.
- przyjęta Komunia święta.
- modlitwa w intencjach Ojca Świętego: Ojcze nasz, Wierzę w Boga, Zdrowaś Maryjo.
- wzbudzenie sobie nieprzywiązywania okazji do uczynienia jakiegokolwiek grzechu.

Odpust zupełny przysługuje np. za: pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej, odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego przed Najświętszym Sakramentem, udział w odpuście parafialnym, półgodzinna lektura Pisma Świętego.