Jesteś tutaj: Strona główna  

Wspomnienie św. Cecylii

22 listopada obchodzimy wspomnienie św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego.

Św. Cecylia żyła na przełomie II i III w. Była olśniewająco piękna. Pochodziła ze znakomitej rzymskiej rodziny. Niestety, w zachowanych opisach jej męczeństwa trudno odróżnić fakty historyczne od legend. Jako młoda dziewczyna Cecylia zakochała się na zabój… w Jezusie Chrystusie. Jemu ślubowała wierność bez względu na wszystko. Rodzice mieli jednak inne plany. Przeznaczyli córkę dobrze urodzonemu poganinowi Walerianowi. Dzień przed ślubem Cecylia wyznała swoją tajemnicę narzeczonemu. Walerian okazał się wspaniałym człowiekiem i uszanował ślub czystości. Przekonał się również sam, a potem przekonał swojego brata do tego, co o wierze, o zbawieniu wiecznym i o Jezusie opowiadała poślubiona Cecylia. Uwierzywszy, przyjął chrzest z rąk papieża św. Urbana. Chrzest przyjął także jego brat. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.

Ciało św. Cecylii w nienaruszonym stanie odkryto dopiero w 824r. w katakumbach św. Kaliksta, a następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice na Zatybrzu, wzniesionej na fundamentach jej domu rodzinnego.

U schyłku średniowiecza uczyniono św. Cecylię patronką śpiewu, muzyki kościelnej, chórów i organistów. Legenda głosi, że Święta grała na organach wodnych, instrumencie będącym wówczas w Rzymie wielką rzadkością, bądź na harfie. Patronat św. Cecylii nad muzyką i śpiewem motywowany jest na podstawie fragmentu jednej z antyfon, w której mowa jest o tym, że w czasie gdy muzycy gotowali instrumenty na uroczystość weselną, Cecylia w sercu swym wyśpiewywała modły samemu Bogu.

Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz, że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz, że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana. Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.

Źródło: http://www.niedziela.pl