Jesteś tutaj:
Strona główna
Święto
św. Benedykta – patrona Europy
Benedykt z Nursji
należy do najgłośniejszych postaci w Kościele
łacińskim. Wsławił się niezwykle mądrą i
wyważoną regułą, która stała się podstawą dla
bardzo wielu późniejszych rodzin zakonnych na
Zachodzie. Przez założony przez siebie zakon
Benedykt przyczynił się nie tylko do pogłębienia
życia religijnego w Kościele, ale i szeroko
rozumianej kultury.
Jego synowie duchowi zasłużyli się
najwięcej dla pozyskania Chrystusowi ludów
germańskich. Te racje skłoniły Pawła VI do
tego, by w 1964 r. wyróżnić św. Benedykta
zaszczytnym tytułem głównego patrona
Europy.
Benedykt urodził się ok. roku 480 wraz
ze swoją bliźniaczą siostrą, św.
Scholastyką. Pierwsze nauki pobierał
w rodzinnym miasteczku. Na dalsze studia
udał się do Rzymu. Nie pozostał tu długo.
Opuścił Wieczne Miasto, gdyż chciał oddać
się Panu Bogu na wyłączną służbę jako
asceta. Udał się ok. 60 km na wschód
w kierunku Tivoli i osiadł w przysiółku
Enfide (dzisiaj Affile) przy kościele
świętych Piotra i Pawła u stóp wzgórz
Prenestini. Z niewiadomych bliżej przyczyn
opuścił jednak i to miejsce i przeniósł się
do Subiaco. Znalazł tu nie tylko ciszę, ale
również dogodną grotę, gdzie mógł zamieszkać
i oddać się wyłącznie kontemplacji. Z rąk
jakiegoś mnicha przyjął też habit.
Z czasem zaczęli przyłączać się do
Benedykta uczniowie. Pod jego kierunkiem
utworzono 12 małych klasztorów po 12 uczniów
każdy. Na czele każdego z nich Benedykt
postawił przełożonych, od siebie
bezpośrednio zależnych. Tak więc z
pustelnika przeobraził się w cenobitę, czyli
w ascetę zamieszkującego pustynię wraz z
innymi.
Nie znamy przyczyn, dlaczego Benedykt
opuścił również i to miejsce. Św. Grzegorz
wymienia niechęć miejscowego duchowieństwa.
Benedykt zabrał ze sobą najgorliwszych i
najbardziej oddanych uczniów i przeniósł się
z nimi na Monte Cassino do ruin dawnej
fortecy rzymskiej. Tu,
Benedykt rozpoczął budowę nowego
klasztoru od wyburzenia pogańskiej świątyni
Jowisza i Apollina.
Kiedy stanął już klasztor i kościół, a
mury nowej placówki zaczęły się zapełniać
adeptami,
Benedykt postanowił ułożyć regułę.
Zasadniczą cechą Reguły św. Benedykta
jest umiar. We wszystkim: w modlitwie,
uczynkach pokutnych, w pracy i w spoczynku,
w posiłku i piciu zaleca umiar: "złoty
środek". Celem zasadniczym, jaki Założyciel
wytyczył swoim synom duchowym, jest służba
Boża. Całe życie mnicha, jego wszystkie
chwile i czynności winny zmierzać do tego,
by głosiły chwałę Stworzyciela. Dewizą
Patriarchy było: Ora et labora - módl się
i pracuj.
Poważną część dnia zakonnika
przeznaczył na lectio divina - czytanie
Pisma Świętego. Wprowadził do zakonu
profesję - prawem zagwarantowaną
przynależność do zakonu oraz stabilność
miejsca, czyli zobowiązanie mnichów do
pozostawania w jednym klasztorze aż do
śmierci. Reguła św. Benedykta stała się
podstawą dla wielu innych.
Benedykt zmarł 21 marca 547 r. w kilka
tygodni po śmierci swojej siostry, św. Scholastyki, założycielki żeńskiej gałęzi
benedyktynów. Pochowano ich razem we
wspólnym grobie na Monte Cassino.
Benedykt jest w naszych czasach
czczony jako patron Opus Dei, jako patron
pracujących, a nawet jako orędownik
umierających. Pius XII ogłosił go
patronem speleologów (1957) i architektów
włoskich.
Reguła św. Benedykta wywarła poważny
wpływ na całe życie Europy Zachodniej.
Dzieło św. Benedykta jest imponujące i
niepowtarzalne. Benedyktyni przez długie
wieki (wiek VI-XII) byli najpotężniejszą
rodziną zakonną na świecie. Ich klasztory
dochodziły do liczby kilku tysięcy, a liczba
mnichów dochodziła do wielu dziesiątków
tysięcy.
W Polsce najbardziej znanym
opactwem benedyktyńskim jest Tyniec. Do
Polski benedyktyni przybyli wraz ze św.
Wojciechem (+ 997). Za czasów Bolesława
Chrobrego założyli klasztor po kamedułach w Międzyrzeczu. Zamieszki, jakie po śmierci
tego króla powstały, i nawrót pogaństwa,
doprowadziły do upadku klasztoru. W XI wieku
widzimy benedyktynów w Trzemesznie, w
Łęczycy (Tum), w Gnieźnie, w Tyńcu, na Łysej
Górze, w Czerwińsku, Płocku, Kruszwicy, w
Krakowie, Sieciechowie, we Wrocławiu,
Oleśnicy, Lubiniu i w Gdańsku. Obecnie
istnieją ich opactwa w Tyńcu, Lubiniu koło
Kościana oraz Biskupowie.

Źródło: www.brewiarz.pl
|

telefon:
76-833-36-01
76-833-29-08 (wikariusze)
e-mail: parafia@mikolajglogow.pl

czynna:
wtorek i
czwartek: 9:30 - 11:00
16:00 - 17:00
sobota: 9:00 - 10:00

w
tygodniu w ciągu roku:
7:00, 9:00 i 18:00
- w
okresie wakacji letnich
7:00 i 18:00
w
niedzielę i Święta:
6:30, 8:00, 9:30, 11:00 (z
udziałem
dzieci), 12:30, 16:00 (od
września
do końca maja) i 18:00
- w
okresie wakacji letnich
6:30,
8:00, 9:30, 11:00, 12:30, 18:00
20:00
(od czerwca do końca sierpnia)

W każdą niedzielę podczas
Mszy św.
W tygodniu przed Mszą św.
oraz
podczas Nabożeństw.

Odpust Parafialny:
6 grudnia - Uroczystość
św. Mikołaja










|